مشاهده شماره خبر1432

نویسنده: مراد هاشم زهی*

کشور ما با توجه به وسعت جغرافیایی که دارد با همسایگان خود دارای مرزهای طولانی و گسترده است. وجود مرزهای طولانی و به وجود آمدن نیازهای داخلی در مقاطع زمانی گوناگون فرصت را برای ورود غیرمجاز انواع و اقسام کالاها برای سودجویان به وجود آورده اما زمانی که پای دارو به بازار قاچاق و بحث ورود غیرمجاز باز شود به طور حتم ایجاد نگرانی بیشتری می کند تا زمانی که بحث قاچاق درباره کالاهایی مانند لوازم خانگی و مانند آن مطرح باشد.

در حال حاضر نیز به دلیل نیاز داخلی و موضوعاتی که در بازار دارو به وجود آمد، زمینه فعالیت سودجویان از این بازار فراهم شده و قاچاقچیان بدون درنظر گرفتن سلامت بیماران فقط به دلیل منفعت جویی به سمت بازار دارو حرکت کرده اند. به هر حال وجود قاچاق در کشور را نمی توان منکر شد و دارو هم مانند هر کالای دیگری از این قضیه مستثنا نبوده و همواره مورد طمع و سودجویی قرار دارد. این روزها تب قاچاق در کشور داغ است، به طوری که بنابر اظهارات مدیران، در کشور با پدیده شوم قاچاق در تمام سطوح دست و پنجه نرم می کنیم. بنابر اظهارات مدیران کشوری، هم اینک قاچاق انسان در کشور آن هم در سطح بالاو چشمگیر اتفاق می افتد چه رسد به قاچاق دارو.
    اما زمانی که وجود قاچاق در کشور تایید می شود وظیفه نظارتی وزارت بهداشت دوچندان می شود تا با سرکشی مداوم به داروخانه ها سعی در جمع آوری اقلام زیان آور و داروهای کم کیفیت و بی کیفت داشته باشد اما نکته دیگری که در این باره به ذهن می رسد توزیع دارو در بازار سیاه و مکان هایی در سطح شهرها هستند که بدون نظارت به تهیه و توزیع دارو مشغول هستند.

مکان هایی مانند خیابان «ناصرخسرو» که هر نوع دارو از رده اول گرفته تا داخلی و خارجی را در آنجا می توان یافت. در چنین بازارهایی که به بازار سیاه معروف هستند امکان نظارت و کنترل وجود ندارد پس باید به فکر چاره باشیم تا راه های ورود غیر قانونی را تحت کنترل درآوریم. اینجاست که بحث کنترل مرزها مطرح می شود تا با همکاری نیروهای نظامی و انتظامی ورود قاچاق از مبدا کنترل شود تا امکان ورود به حداقل کاهش یابد و دارویی برای فروش غیرمجاز وجود نداشته باشد که به دست دلالان بیفتد.
    موضوع دیگری که به این بازار دامن می زند همکارانی هستند که با تبلیغ داروهای خارجی، داروهای داخلی را کم اثر جلوه داده و از این طریق بیمار را به سمت بازارهای فروش داروهای خارجی سوق می دهند. درباره این موضوع هم وظیفه وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو است که شک و شبهه های به وجود آمده درباره کیفیت داروهای داخلی را برطرف کند چراکه از عمده دلایل معالجه بیمار اعتماد روانی به پزشک و دارویی است که مصرف می کند. اگر این تردید به وجود آمده درباره کیفیت داروها برطرف نشود از نظر روحی- روانی به جامعه ضربه وارد می شود و باعث ایجاد شوک در بیماران خواهد شد که این موضوع به هیچ وجه به نفع بیماران و جامعه پزشکی کشور نخواهد بود بنابراین توصیه می شود وزارت بهداشت هم برای نظارت بیشتر در واردات دارو حداکثر توان خود را به کار گیرد.
     *نایب رئیس کمیسیون بهداشت و درمان مجلس