مشاهده شماره خبر1455

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، جام جم در ادامه نوشت؛  در همین اوضاع نامرتب، یکباره یکی از پرسنل درمانی با گوشت تلخی تمام به سمتتان می آید و بدون این که جواب سلامتان را بدهد، برگه ای دست همراهتان می دهد تا کارهای اداری فرآیند درمان را انجام دهید. در حین بستری شدن هم همین ترشرویی ها ادامه پیدا می کند و با وجود این برخوردها آرزو می کنید ای کاش هر چه زودتر از بیمارستان مرخص شوید. اما این بی توجهی ها، بداخلاقی ها و کم محلی ها تمام شدنی نیست و شما تا زمان مرخص شدن از بیمارستان برای اغلب پرسنل درمانی، فقط یک شماره تخت هستید که با آن اسم خطاب می شوید و احساساتتان برای کمتر کسی اهمیت دارد.

این اتفاق هایی که از آن صحبت کردیم، دیگر نه یک اتفاق نادر، بلکه تبدیل به صحنه هایی عادی در بسیاری از بیمارستان ها شده است که بسیاری از بیماران تا زمان ترک مراکز درمانی با این واقعیت ها می سوزند و می سازند.

برخورد نامناسب پرسنل پزشکی در بسیاری از مراکز درمانی، این روزها به یک دغدغه چندین و چند ساله تبدیل شده است که به صورت دردی غیرقابل درمان به حال خود رها شده است. در حالی که بیمار از درد جسمی رنج می برد و در این شرایط توقع دارد به او توجه شود و احترام ببیند، اما وجود برخوردهای زننده در برخی مراکز درمانی، رنج بیماران را مضاعف کرده است. اداری بازی های بی دلیلی که پیش پای بیماران گذاشته می شود یا لبخندهایی که از بیمار دریغ می شود و خواسته های منطقی او را پشت گوش می اندازند، باعث شده ارائه بسیاری از خدمات درمانی پیشرفته در بیمارستان ها به چشم بیمار نیاید و در نهایت مریض با دلخوری و نارضایتی بیمارستان را ترک کند.

نمایی از یک نیمروز بیمارستان دولتی

مردمی که از شب قبل در مقابل یکی از بیمارستان های دولتی مرکز شهر تهران چادر زده اند، حالا با نزدیک شدن به ساعت 7 صبح دوباره از چادرها بیرون می آیند و پیگیر کارهای اداری درمان بیمارانشان می شوند.

برخورد پرسنل بیمارستان در اینجا بسیار با شانس و تقدیر گره خورده است. مثلا احتمال دارد یک روز مسئولان حراست بیمارستان حتی از شما نپرسند کجا می روید، ولی روز دیگر هم احتمال دارد به شما اجازه ندهند وارد بخش شوید.

چند روز مداوم که در این بیمارستان رفت و آمد می کنید، کم کم دستتان می آید زنگ های بالای سر بیماران تزئینی است و به ندرت پیش می آید با فشردن این زنگ های اضطراری کسی به دادتان برسد.

به دلیل شیفت های سخت و طولانی کادر درمانی ـ بخصوص پرستاران و بهیاران ـ آنها حس و حال چندانی برای گوش دادن به صحبت های مریض و همراهش ندارند و شما بعد از چند روز حضور در این بیمارستان، دستتان می آید که در ساعت های پایانی شیفت های کاری بهتر است با پرسنل درمانی بحث نکنید و خواسته هایتان را به اوایل شیفت بعد موکول کنید.

جالب اینجاست که اغلب کارهای درمان بیماران هم در این بیمارستان به همین دقایق پایانی شیفت های کاری موکول می شود. یعنی در حالی که پرسنل درمان 12 ساعت وقت دارند آزمایش های بیمار را انجام دهند، معمولا این کار در دقیقه 90 شیفت کاری و با ترشرویی تمام انجام می شود.

تلنبار کردن همه کارهای درمانی در یک زمان معین نه تنها بیمار را خسته و ناراضی می کند، بلکه کیفیت خدمات درمانی را هم کاهش می دهد و در این شرایط نیز اعتراض بیماران معمولا راه به جایی نمی برد.

وزارت بهداشت: بودجه بداخلاق ها را کم می کنیم

متولی بیمارستان ها در وهله اول، رئیس بیمارستان و در سطحی کلان تر، وزارت بهداشت است. در حقیقت، این وزارت بهداشت است که باید برای این دردهای مراکز درمانی، چاره ای بیندیشد؛ آن هم دردهایی که طی دهه های گذشته، خود وزارت بهداشت هم در به وجود آمدن شرایط فعلی نقش مستقیم داشته است.

دکتر محمد حاجی آقاجانی، معاون درمان وزارت بهداشت در گفت وگو با جام جم خاطرنشان می‌کند: اخلاق حرفه ای در بیمارستان ها از جایگاه ویژه ای برخوردار است و حتی نوع تعامل با بیمار باعث می شود بیمار، دستور پزشک را بپذیرد و این موضوع بر فرآیند درمان تاثیر مستقیم می گذارد. به همین منظور، وزارت بهداشت برای بهتر شدن رابطه پرسنل درمانی با بیماران برنامه های مختلفی دارد و برخی از این برنامه ها نیز در حال اجراست.

این مقام مسئول تاکید می کند وزارت بهداشت درخواست کرده است بحث اخلاق حرفه ای در کنار دیگر مهارت ها به پرستار، پزشک، بهیار و پیراپزشک آموزش داده شود تا کادر درمان، تعامل بهتری با بیماران برقرار کنند.

به گفته آقاجانی، در ارزیابی بیمارستان های سراسر کشور به رضایتمندی مردم توجه ویژه ای شده است و حتی این موضوع در جایگاه مهم ترین ملاک ارزیابی بیمارستان ها قرار گرفته است.

بر اساس برنامه جدید وزارت بهداشت، بیمارستان هایی که رابطه خوبی با مردم ندارند، نمره منفی می گیرند و این نمره منفی در نتیجه ارزیابی بیمارستان و همچنین در اعتبار بخشی بیمارستان ها تاثیر مستقیم خواهد داشت که این اتفاق در دی امسال هم اعمال شد.

یعنی بر اساس گفته های معاون درمان وزارت بهداشت، از این پس بیمارستان هایی که تعامل مناسبی با بیماران ندارند، از بودجه کمتری برخوردار خواهند شد که همین موضوع بر درآمد پرسنل آن مرکز درمانی هم تاثیر منفی خواهد گذاشت.

نهادهای فرهنگساز هم وظیفه دارند

درست است وزارت بهداشت، متولی اصلی سروسامان دادن به اوضاع بیمارستان هاست، اما این موضوع موجب نمی شود دیگر نهادهای فرهنگساز مثل رسانه ها، آموزش و پرورش و دانشگاه ها، وظیفه ای برای اصلاح رابطه بیمار و پرسنل درمانی نداشته باشند.

بدیهی است اخلاق عمومی جامعه، تاثیر مستقیمی بر اخلاق پزشکی دارد و حتی می توان گفت نوع برخورد پرسنل درمانی با بیماران، زیرمجموعه ای از اخلاق حاکم بر جامعه است. به همین دلیل قابل پیش بینی است اگر رسانه ها در ارتقای اخلاق عمومی جامعه تلاش کنند، نتیجه این تلاش بر اخلاق پرسنل درمانی موثر خواهد بود. همچنین رسانه ها می توانند با آموزش تعامل مثبت بین بیمار و پرسنل درمان، اخلاق را در مراکز درمانی، ترویج و گسترش دهند.

تشویق و تنبیه را فراموش نکنیم

اگرچه آموزش و فرهنگسازی، بهترین شیوه برای اصلاح رابطه بیمار و پرسنل درمان است، اما واقعیت این است که همیشه افرادی پیدا می شوند که بدون توجه به اخلاق و ضابطه های پزشکی، بیماران را آزار می دهند و با آنان با کرامت برخورد نمی کنند.

در این شرایط باید به عنوان تیر آخر و راه حلی غیرقابل اجتناب با این نیروهای بداخلاق مقابله شود و در برخورد قانونی با آنها اهمال نشود.

البته به گفته معاون درمان وزارت بهداشت، باید از اسوه های اخلاق پزشکی هم تجلیل شود تا تعداد این الگوهای اخلاقی در بین جمعیت پزشک و پرستار و بهیار افزایش یابد.

طبیعی است وقتی دردی یکشبه به وجود نیامده و با گذشت زمان عمیق تر شده است، نمی توان توقع داشت یکشبه هم از بین برود و آثارش محو شود. به بیان دیگر، وقتی در طول سال های سال، نوع برخورد درست و انسانی با بیمار آموزش داده نشده و با متخلفان نیز به طور قاطع برخورد نشده است، نمی توان انتظار داشت با اقدام هایی مثل کاهش بودجه پرسنل بداخلاق یا تجلیل از پزشکان با اخلاق، این مساله در یک فرآیند کوتاه مدت حل شود.

رفع این مشکلات به همکاری مداوم مردم و مسئولان بیمارستان ها نیاز دارد و البته نباید این نکته مهم را هم فراموش کرد ساعت کار و میزان حقوق افراد شاغل در بیمارستان ها در به وجود آمدن جو بداخلاقی در بیمارستان موثر است.

یعنی مثلا اگر حقوق یک بهیار با دخل و خرج زندگی اش نخواند و مجبور شود ساعت کارهای طولانی را انتخاب کند، در این وضعیت، خوش خیالی است گمان کنیم می توان صرفا با تکیه بر ارائه آموزش های تئوری به این بهیار، او را نسبت به برخورد درست با بیماران ترغیب کنیم. در حالی که باید شرایط کار برای پرسنل مراکز درمانی هم به گونه ای باشد که حداقل ناراحتی و دغدغه تامین معیشت روزانه شان را به بیماران منتقل کنند.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.