مشاهده شماره خبر1788

نوعی میکرو حامل پلیمری به منظور انتقال سلول های بنیادی به درون بافتهای با قابلیت آزاد سازی فاکتورهای رشد مورد نیاز سلولها برای ایجاد بافت طبیعی در دانشکده مهندسی پزشکی دانشگاه صنعتی امیرکبیر ساخته شد.

به گزارش داروغذا به نقل از باشگاه خبرنگاران، خانم هانیه مرادیان، پژوهشگر طرح، با اشاره به آزمایش و کاربرد سلول های بنیادی در ترمیم بافت های آسیب دیده به ویژه در سیستم عصبی مرکزی گفت: یکی از اشکالات این روش درمانی از دست رفتن سلول های تزریق شده به علت نبود داربست مناسب برای اتصال، رشد و تکثیر سلول ها بود.
 
وی افزود: در این طرح داربستی طراحی شد که علاوه بر پشتیبانی مکانیکی بتواند با رهایش کنترل شده  عوامل رشد زمینه رشد بهتر و بیشتر سلول های بنیادی را فراهم کند.
 
مرادیان جنس این میکروحاملها را از نوعی پلیمر  زیست سازگار به نام AَPLG ذکر کرد و گفت: این میکروحاملها به گونه ای طراحی شده است که در سطح هر کره از آن، 4 تا 5 سلول متصل شده و زمینه رشد و تکثیر آنها در محل فراهم می شود.
 
وی افزود: ویژگی این حامل ها با توجه به اندازه 100 میکرومتری آنها قابلیت تزریق در محل های غیرقابل دسترس مانند سیستم عصبی مرکزی و همچنین انجام نقش داربستی به منظور حمایت مکانیکی سلولها است.

 
پژوهشگر طرح یکی از بیماریهای مورد نظر در این روش درمانی را پارکینسون ذکر کرد و گفت: به دلیل عدم امکان دسترسی به بافت آسیب دیده مغزی، سلول درمانی می تواند راه حل موثری برای ترمیم بافت های تخریب شده به شمار بیاید.
 
وی افزود: برای این نوع درمان، سلول های بنیادی از مغز استخوان بیمار جدا شده و پس از کشت و آماده سازی روی داربست قرار گرفته و در محل مورد نظر تزریق می شوند.
 
مرادیان پژوهش کنونی را در مرحله اولیه آزمایشگاهی ذکر کرد و گفت: پاسخ های گرفته شده تا کنون موفقیت آمیز بوده است و ما درصدد هستیم که این داربست های سلولی را در نمونه های حیوانی مثل موش و خرگوش امتحان کنیم.
 
وی تصریح کرد: این طرح در برخی مراکز تحقیقاتی دیگر کشورها نیز در مرحله پژوهش قرار دارد و در صورت موفقیت می تواند برای ترمیم بافت های تخریب شده دیگر نسوج بدن از جمله قلب،‌غضروف و نخاع هم استفاده شود.
 
پژوهشگر طرح افزود: در مراحل بعدی علاوه بر آزمونهای حیوانی در صدد هستیم تا سلول های بنیادی را پیش از تزریق به بدن و با استفاده از محرک ها به سلول های عصبی تمایز دهیم یا جهت تمایز آنها را مشخص کنیم تا از تبدیل کامل آنها به سلول های عصبی مطمئن باشیم.