مشاهده شماره خبر2209

نانوالیاف تهیه شده که از جنس سلولز استات/ژلاتین است، ساختاری شبیه به پوست بدن دارد و از زیست‌تخریب‌پذیری مناسبی برخوردار است. استفاده از مواد نسبتأ ارزان قیمت که به لحاظ تجاری نیز در دسترس هستند و روش الکتروریسی به‌عنوان مرسوم‎ترین و مقرون به صرفه‎ترین روش تولید نانوالیاف، از دیگر دستاوردهای این تحقیق است.

به گزارش داروغذا به نقل از باشگاه خبرنگاران؛ محققان دانشگاه صنعتی اصفهان با همکاری دانشگاه ملی سنگاپور نانوالیافی جهت ترمیم زخم‌های سطحی و عمقی تهیه کرده‌اند.
 
این نانوالیاف از موادی ارزان و در دسترس ساخته شده و قابلیت کنترل رطوبت و نفوذ اکسیژن به محل زخم را دارد. انتقال مواد مغذی به سلول‎ها و دفع ضایعات سلولی از آن‌ها، از دیگر ویژگی‌های این محصول است.

با توجه به میزان بالای جراحات پوستی، نیاز به جایگزین‎های پوستی متناسب با نوع زخم ضروری است. این عوامل زمینه‌ی تحقیقات گسترده در معرفی فرآورده‎های پوستی جدید برای درمان این آسیب‎های پوستی را فراهم کرده است.
 
در این تحقیق تلاش شده است نانوالیافی از یک ترکیب جدید برای درمان ضایعات پوستی معرفی شود. هدف این محققان، تغییر نسبت ترکیب مواد سازنده‌ی نانوالیاف برای دستیابی به خواص لازم جهت ترمیم ضایعات پوستی سطحی و عمیق بوده است.

 
نکته‌ی جالب این است که تنها با تغییر نسبت ترکیب سلولز استات به ژلاتین، این نانوالیاف‌ می‌تواند به عنوان پانسمان زخم‌های سطحی و یا داربست در بازسازی زخم‌های عمیق به کار رود.
 
الهام وطن‌خواه دانشجوی دکتری نساجی در دانشگاه صنعتی اصفهان گفت: در این تحقیق، نانوالیاف سلولز استات/ژلاتین با نسبت‎های مختلف 25/75، 50/50 و 75/25 تولید شده است.
 
نتایج آزمایش‌های مختلف نشان داده است که با افزایش میزان ژلاتین، خاصیت چسبندگی این نانوالیاف افزایش می‎یابد. در این میان، نانوالیاف سلولز استات/ژلاتین با نسبت 25/75 پتانسیل استفاده به‌عنوان پانسمان جهت درمان جراحات سطحی پوست را داراست، درحالی‌که نانوالیافی با نسبت عکس 75/25 به عنوان داربست جهت بازسازی آسیب‎های عمیق پوستی قابل استفاده‎ خواهند بود.
 
وی در ادامه افزود: جراحات پوستی به دو گروه عمده‌ی جراحات سطحی و عمیق تقسیم می شوند، در جراحات سطحی، تنها لایه‌ی اپیدرم پوست دچار آسیب می‎شود در حالیکه در جراحات پوستی عمیق، علاوه بر اپیدرم، لایه‌ی درم نیز دچار آسیب می‎گردد.
 
انتخاب ساختار مناسب جهت درمان هر یک از این جراحات بسیار مهم است. در فرایند ترمیم هر دو نوع زخم، قابلیت جذب اگزودا (ترشحات چرکی)، نفوذپذیری نسبت به اکسیژن و کنترل رطوبت از جمله ویژگی‎های ضروری جایگزین پوستی مورد استفاده می‎باشد. علی‌رغم این ضروریات مشابه، خاصیت چسبندگی جایگزین پوستی بسته به کاربرد مورد نظر متفاوت است. در درمان جراحات سطحی، پانسمان مورد استفاده باید به سادگی و بدون آسیب به بافت در حال ترمیم، قابل تعویض باشد و بنابراین نباید به سطح زخم بچسبد. در مقابل، جایگزین‎های پوستی که بعنوان داربست جهت مهندسی بافت صدمات عمیق پوستی بکار می‎روند، باید بستر مناسبی جهت اتصال، چسبندگی و تکثیر سلول‎های موجود در لایه‌ی درم پوست را فراهم سازند و با ترمیم بافت، خود تخریب گردند.
 
نانوالیاف تهیه شده با شبیه‎سازی ابعادی و ساختاری ماتریکس خارج سلولی طبیعی، تعامل مطلوب با سلول‎ها را امکان‌پذیر می‎سازند. همچنین تخلخل موجود در ساختار نانولیفی، انتقال مواد مغذی به سلول‎ها و دفع ضایعات سلولی را نیز فراهم می‏ کند که این موارد، عوامل کلیدی در موفقیت فناوری مهندسی بافت در بازسازی بافت‎های آسیب دیده به‎شمار می‎روند.
 
وطن‌خواه امیدوار است که با انجام آزمایشات تکمیلی در مدل‎های حیوانی (in vivo) و نیز کارآزمایی بالینی، ساختارهای تولید شده را بهبود بخشیده و بتوان از آن‎ها در درمان انواع جراحات پوستی استفاده نمود. علاوه‌بر این، رهاسازی انواع داروها به‎منظور تسهیل بهبود زخم و کاهش عفونت از دیگر زمینه‌های کاربردی این نانوالیاف خواهد بود.