مشاهده شماره خبر3653

آنچه در نشست اعضای انجمن داروسازی با دانشجویان این رشته مطرح شد

دانشکده داروسازی میزبان نشست مشترک اعضای انجمن داروسازی و دانشجویان این رشته بود. در این نشست که با استقبال بسیار دانشجویان این رشته روبرو شده بود زمزمه‌هایی درباره تجمع برای حداقل دریافتی مسئولان فنی داروسازی شنیده می‌شد. برخی از دانشجویان این نشست را اتمام حجتی با انجمن داروسازی می‌دانستند که در صورت شنیده نشدن صدایشان، ممکن است به تجمع ختم شود.

در ابتدای این مراسم مجری برنامه از طرف شورای نمایندگان دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران از حضور تعداد بالای دانشجویان و صاحب‌نظران حوزه داروسازی در دانشگاه‌های تهران و شهید بهشتی در این جلسه تشکر کرد و این موضوع را به‌واسطه توجه ویژه این خانواده بزرگ به مسائل و دغدغه‌های داروسازی کشور دانست.

وی در بیان مسئله و چرایی این نشست خاطر نشان کرد: «رشته داروسازی نیز همچون سایر بخش‌ها و رشته‌های علمی در کشور، انجمنی را با نام انجمن صنفی داروسازان تشکیل داده است. انجمن صنفی داروسازان از سال1332به‌صورت رسمی، با عنوان دفاع از حقوق داروسازان و شناساندن شخصیت حقیقی و حقوقی داروسازان به جامعه و دارودرمانی، شروع به کارکرده است. در سال‌های اخیر همواره اعتراضاتی نسبت به نوع عملکرد انجمن صنفی داروسازان وجود داشته است که این اعتراضات به‌خصوص در سال 94 و در خصوص روند تعیین حقوق مسئولان فنی، نمود بیشتری پیدا کرده است.»

به گفته وی، جمعی از داروسازان، مسئولان فنی، دستیاران داروسازی و فعالان این صنف جمع‌هایی را تشکیل داده، جلساتی را برگزار کرده، اجتماعات مجازی‌ای را تشکیل داده و یکسری نشست‌هایی را با اعضای انجمن داروسازان برگزار کرده‌اند. از مهم‌ترین کارهایی که در این زمینه و از سوی این جمع انجام شده است می‌توان به برگزاری جلسه با آقای روزبه، مسئول کارگروه مسئولان فنی؛ دیدار با آقای شهابی، تنها عضو مسئول فنی در انجمن ایران؛ گفت‌وگوی حضوری جمعی از فعالان این حوزه با دبیر انجمن ایران و تهران؛ مکاتبه با انجمن ایران و تهران و طرح پیشنهاد‌های منطقی و درخواست‌های حداقلی؛ دیدار جمعی از فعالان دانشجویی و مسئولان فنی با برخی از اعضای انجمن تهران؛ انجام نظرسنجی و شرکت بالغ بر 900 نفر در جواب به این سؤال که آیا از عملکرد انجمن داروسازان در سال‌های اخیر در زمینه روند تعیین حقوق راضی هستید یا خیر که جواب آن نزدیک به97درصد مخالف بود، می‌توان اشاره کرد.

پس از ذکر مورد آخر دانشجویان حاضر در سالن با تشویق‌های خود از ذکر این مورد حمایت کردند. پس از این تشویق‌ها مجری برنامه دلیل برگزاری این نشست را مطرح کردن مطالبات دانشجویان این رشته از اعضای انجمن صنفی داروسازان ایران عنوان کرد و سپس از تعدادی از اعضای این انجمن و نیز چند تن از دانشجویانی که به نمایندگی دیگر دانشجویان، از عملکرد انجمن در سال‌های اخیر انتقاد دارند دعوت کرد تا به ارائه سخنرانی بپردازند. فضای حاکم بر جلسه به‌گونه‌ای بود که پس از ایراد نام دانشجویان مخالف، حضار به تشویق مکرر و گاهی خارج از شأن یک نشست علمی- صنفی پرداخته و فضای جلسه را به سمت نوعی رویارویی و مجادله و نه گفت‌وگو سوق می‌دادند.

گردش مالی هر داروخانه دولتی معادل400داروخانه بخش خصوصی است

در ابتدای این نشست جلیل سعیدلو، متخصص داروسازی به ارائه سخنرانی پرداخت و گفت: «چه‌بهتر که بسیار، پیش‌تر از این به برگزاری نشست‌هایی این‌چنینی بین اعضای انجمن و دانشجویان داروسازی بپردازیم و موضوعات مطرح‌شده در این جلسات صرفاً در حوزه تعیین حقوق مسئولان فنی نبود. مشکلات بسیاری در حوزه داروسازی وجود دارد که یکی از آن‌ها مسئله حقوق مسئولان فنی است و خود این موضوع، یکی از معلول‌های مشکلاتی است که ریشه‌های تاریخی بسیاری است. شاید 10سال پیش فکر نمی‌کردیم روزی تعیین حقوق مسئولان فنی جزو یکی از بزرگ‌ترین دغدغه‌های انجمن صنفی باشد، چرا که در گذشته یک مؤسسی وجود داشت که داروخانه‌ای را راه‌اندازی می‌کرد و با بستن قرارداد با یک مسئول فنی به ارائه خدمات می‌پرداخت.»

وی افزود: «ما به‌عنوان اعضای انجمن، ارگانی دولتی نیستیم تا دستورالعملی صادر بکنیم که بتواند همه مشکلات این حوزه را رفع کند. نقش ما به‌عنوان رگولاتوری است که واسطه بین داروسازان و مسئولان فنی با انجمن تهران هستیم و مشکلات این قشر را مطرح می‌کنیم. در این سال‌ها وضعیتی پیش آمده است که داروخانه‌های بخش خصوص از لحاظ اقتصادی در وضعیت ناگواری قرار دارند که دلیل عمده آن به نظر من دولتی شدن سیستم دارویی کشور و فهم عمده مراکز توزیع دولتی می‌دانم. بنابر آخرین صحبت‌های آقای دیناروند، حجم گردش مالی داروی کشور 4میلیارد دلار است، کشور ترکیه که از لحاظ جمعیت شبیه ما است حجم گردش مالی دارویی آن 7 و نیم میلیارد دلار است.»

این داروساز ادامه داد: «60 درصد از این 4 میلیارد دلار در سیستم دولتی توزیع می‌شود. در شهر تهران5 داروخانه وجود دارد که میزان دریافتی آن‌ها از یکی از سازمان‌های بیمه‌گر، معادل 2 هزار داروخانه است. به عبارتی گردش مالی هر داروخانه دولتی معادل 400 داروخانه بخش خصوصی است. این عدم تناسب باعث شده است که فقط 6/1 میلیارد دلار سهم بخش خصوصی باشد که به هر داروخانه بخش خصوصی 37 میلیون تومان می‌رسد و اگر20درصد آن را سود ناخالص در نظر بگیریم به عدد 7 میلیون و 300 هزار تومان می‌رسیم. سؤال می‌کنند که با این وضعیت چرا ادامه می‌دهید؟ جواب ما این است که ما جامعه داروسازان نمی‌خواهیم که بساز بفروش و یا هر شغل دیگری داشته باشیم و می‌خواهیم در حوزه‌ای که تخصص داریم فعالیت کنیم.»

در کتاب جامع سلامت حق داروساز رعایت نشده است

در ادامه حسین وطن‌پور، متخصص فارماکولوژی به ایراد سخنرانی پرداخت و با اشاره به اینکه داروساز باید قبل از همه نقش خود در نظام سلامت را به‌درستی بشناسد گفت: «متأسفانه نگاهی که نظام بهداشت و سلامت به داروساز دارد، نگاهی مهارت محور نیست و بیشتر به‌عنوان فروشنده دارو به آن نگاه می‌کنند. با سخنان آقای سعیدلو که بخش بزرگی از اقتصاد فروش دارو در دست داروخانه‌های دولتی است موافقم، اما نکته‌ای که لازم است به آن توجه ویژه شود نقش آموزشی داروسازها در داروخانه‌ها است. بین اقتصاد داروخانه‌ای کشور ما و دیگر کشورها تفاوت‌هایی وجود دارد، از جمله میزان سودی که فروش دارد، حق وظیفه کاری که یک داروساز در داروخانه دریافت می‌کند و خدماتی که یک داروساز به مردم ارائه می‌کند. اگر حق مشاوره و یا نظارتی را که داروساز در داروخانه دریافت می‌کند با سایر بخش‌های پزشکی مقایسه کنیم متوجه تفاوت فاحشی می‌شویم.»

وی ادامه داد: «در کدام بخش کتاب جامع سلامت حق داروساز رعایت شده است؟ نکته دوم درباره نقش ما در شناخت دیگران از مهارت داروسازی است. مهارت داروساز در این زمینه دو بخش دارد. بخش اول نظارتی است که باید از لحظه ورود دارو به داروخانه تا لحظه خروج آن از داروخانه بر عهده داروساز باشد. بخش دوم مشارکت فعال داروساز در فرآیند ارائه دارو به بیمار است. باید بپذیریم که جامعه داروساز ما فعالیت لازم در این زمینه را نداشته است و به نظر من توجه به این نقش داروساز کمک شایانی در دیده شدن او در میان جامعه پزشکی خواهد کرد.»

وطن‌پور خاطرنشان کرد: «مسلماً باید حقوق مسئول فنی یک داروخانه در حدی باشد که شأن داروساز ما حفظ شود، اما نکته‌ای که مدنظر من است این است که باید به این فرآیند به‌عنوان سیستمی متشکل از اجزای به هم مرتبط نگاه شود.»

منبع: پایگاه اطلاع رسانی هفته نامه سپید