منو اصلی
ضوابط سه سازمان بیمه گر
آخرین بروزرسانی:1403/05/11 10:56:00
آخرین مقالات من
مقالات عموميپزشكيطنزمقالات داروئيرخدادهاي اداريبخشنامه هاي بيمه ايقيمتهاي دارويياطلاعات پزشكيهمايش هاتحول سلامتتحول بهداشتتغذيهادبي
پیوند های سایت
دانلود app برای گوشی های آیفون(ios) دانلود app برای گوشی های اندروید فرم ADR وزارت بهداشتسازمان خدمات درماني نيروهاي مسلح انجمن داروسازان ايرانبيمه داروسازان ايرانسايت انجمن داروسازان بابلکانال تلگرامی انجمن داروسازان سامانه ثبت فشارخونانجمن هاي داروسازان استان مازندران وبلاگ انجمن داروسازان بابلمشاوره پزشكي دكتر حسن زادهانجمن داروسازان استان كرماندارويابmedical dictionaryدانلود نرم افزار رویت همزمان قیمتهای بیمه ایآموزش همگاني تغذيهوب سایت انجمن داروسازان ساری سامانه پيامكي كمبود دارو(201490)دكترخوبتحلیلگران ایده طبرستان
امکانات
*توجه: آمار بازدید به ازای هر شخص می باشد،
به این معنی که به ازای هرچندبار بازدید سایت در طول یک روز توسط یک نفر، به تعداد آمار بازدید فقط یکی اضافه می شود
افراد آنلاین: 11 نفر
بازدید امروز: 506 نفر
بازدید دیروز: 813 نفر
تعداد کل بازدید: 1244466 نفر

مشاهده شماره خبر3800

عنوانمصاحبه مفصل دکتر کبریایی زاده در مورد نمره به نظام سلامت
متن

کبریایی زاده: در سال ٨٠ حدود ١٧ درصد از بازار دارویی کشور در اختیار واردات بود و نزدیک به ٨٣ درصد از سهم بازار در اختیار شرکت های تولیدی قرار داشت، اما در پایان دولت قبل سهم تولید داخلی با رسیدن به حدود ٦٠ درصد، کاهش یافت و واردات به حدود ٤٠ درصد رسید.

..داروغذا: در سال ٨٠ حدود ١٧ درصد از بازار دارویی کشور در اختیار واردات بود و نزدیک به ٨٣ درصد از سهم بازار در اختیار شرکت های تولیدی قرار داشت، اما در پایان دولت قبل سهم تولید داخلی با رسیدن به حدود ٦٠ درصد، کاهش یافت و واردات به حدود ٤٠ درصد رسید. در این دوره فهرست دارویی کشور متورم و بیش از دو برابر شد و تعداد شرکت های واردکننده دارو در دوره احمدی نژاد به ٢٨٠ شرکت رسیدند. اینها بخشی از اظهارات دکتر عباس کبریایی زاده، رئیس هیات مدیره سازمان تامین اجتماعی و استاد داروسازی دانشگاه علوم پزشکی تهران، است. با او درباره ادغام صندوق های بیمه ای، راهکارهای پرداخت بدهی دولت به سازمان تامین اجتماعی، وضعیت بزرگ ترین صندوق بیمه ای کشور و عملکردهای دولت های مختلف در حوزه دارو گفت وگو کرده ایم که در ادامه می خوانید:
    
    سازمان تامین اجتماعی در شرایط خاصی تحویل دولت داده شد که سازمان به حاشیه ها کشیده شده بود. شما در آن زمان به عنوان یکی از مسئولان ارشد سازمان انتخاب شدید. چه تلاش هایی کردید تا سازمان تامین اجتماعی از این حاشیه ها خارج شود؟
     من از وزارت بهداشت به سازمان تامین اجتماعی آمدم. ما در بدو ورود به سازمان تامین اجتماعی با نقاط قوت و ضعف این سازمان یا داشته ها و نداشته های آن مواجه بودیم. یکی از بهترین و مهم ترین داشته ها در سازمان تامین اجتماعی به نظر من وجود نیروی انسانی وفادار به سازمان است که باوجود همه چالش هایی که این سازمان داشته، این نیروی انسانی وفادار و علاقه مند و متخصص بوده که سازمان را سرپا نگه داشته است. داشته دومی که به اعتقاد من این سازمان را خیلی توانسته سرپا نگه دارد، نهادهای اجتماعی و تشکل های صنفی و اجتماعی است که اینها درواقع تشکل های برخاسته از صاحبان تامین اجتماعی هستند و سعی کرده اند مراقبت های کافی را از سازمان به عنوان نهاد بیرونی داشته باشند، اما متاسفانه سازمان تامین اجتماعی در پایان دولت قبل و ابتدای دولت فعلی با بی برنامگی مواجه بود. ما در سال ٩٢ که به تامین اجتماعی آمدیم، متوجه شدیم این سازمان متاسفانه فاقد نظام بودجه ریزی است. نه اینکه در ساختار آن وجود نداشته باشد، در ساختار سازمان تامین اجتماعی ادارات مرتبط با بودجه ریزی وجود داشت، اما متاسفانه مدیریت ارشد وقت، این سازمان را به سمت بی برنامگی برده بود. در دولت قبل آنارشیسمی ایجاد شد و فکر می کنم بخشی از این آنارشیسم هم بی حساب نبود و مثل بقیه بخش هایی که زمینه فساد را فراهم کرد، در اینجا هم می توانست همین اتفاقات رخ دهد که جای بحث دارد و باید به طور مستقل به خصوص نابسامانی هایی که در حوزه سلامت رخ داد به آن پرداخته شود.
    

     کمی مصداقی تر صحبت می کنید، چطور حرکت به سمت آنارشیسم زمینه فساد را فراهم کرد؟
     بله. مصداقش حوزه داروست، با توجه به اینکه تخصص من هم در همین حوزه است، بیشتر به مسائل مربوط به این حوزه می پردازم. در طول سال های بعد از انقلاب یکی از سیاست هایی که همیشه دولت دنبال می کرد، این بود که از طریق توسعه توان تولید در کشور به خصوص در دارو و تجهیزات پزشکی و حتی در بخش بیمارستان سازی بالابرود؛ دولت سرمایه گذاری می کند و این سرمایه گذاری باعث می شود قیمت تمام شده خدمات و کالای سلامت در ایران کاهش پیدا کند و بنابراین شما می بینید که داروهای ژنریکی که در ایران تولید می شود، یک دهم قیمت داروهای ژنریک دنیاست. اما در دولت احمدی نژاد با شتاب بسیار زیادی واردات دارو و تجهیزات پزشکی نسبت به تولید پیشی گرفت که این مسئله بازار دارو را به سمت سوداگری می برد و این وضعیت می تواند فساد ایجاد کند و زمینه های فساد را افزایش دهد. مهم ترین خطایی که در دولت قبل رخ داد و در سال های پایانی دولت ایشان نمود یافت، متاسفانه واردات بی رویه ای بود که اتفاق افتاد و موازنه ای که سال های سال اتفاق افتاده بود و بخش عمده نظام سلامت که متکی به کالاهای ساخت داخل بود، به کالای وارداتی متکی شد. و به این دلیل من نمره مدیریت این دوره را پایین می دهم و کمتر از ١٣ است. نکته دیگر سوداگری در تامین کالای سلامت است که بسیاربسیار غالب شد و شما می بینید که تعداد شرکت های وارد کننده دارو و کالای سلامت در ایران چندده برابر شد و موازنه ای که در چندین سال به نفع تولید بود، به نفع واردات تغییر یافت.
    
     اگر بخواهیم زمان یا تاریخی را بگوییم، از سال ٨٤ تا ٩٢ این اتفاق می افتد؟
     ما اگر بخواهیم منصفانه قضاوت کنیم، تقریبا رشد واردات ما از سال ٨٢ شروع می شود، یعنی بخشی از آن در دولت آقای خاتمی است. منتها در دولت های قبل از آقای احمدی نژاد دولت همیشه واردات را کنترل می کرد و تمرکز دولت بر این بود که توسعه تولید را رقم بزند. سیاستی هم که در دولت آقای خاتمی ترسیم شد، این بود که بخش عمده حمایت ها متوجه سرمایه گذاری تولید شود. این نگاهی است که امروز هم مقام معظم رهبری ترویج می کنند و مکررا بر آن تاکید دارند که زیرساخت های تولید را در کشور توسعه دهیم. متاسفانه شاهد بودیم که طی ١٠، ١٢سال گذشته، تمایل به واردات افزایش یافت و در دولت آقای احمدی نژاد به اوج رسید. شتابی که در این دولت برای واردات اتفاق افتاد خیلی بیشتر شد و در پایان دولت ایشان به غایت خود رسید.
    
     چه عاملی باعث پدیدآمدن این وضعیت شد و این اتفاقات چه پیامدهایی داشت؟
     یکی از چیزهایی که در این دوره اتفاق افتاد این بود که به طور غیرکارشناسی تعداد زیادی مولکول های جدید وارد فهرست دارویی کشور شد که بسیاری از آنها غیرضروری بود و چون در داخل تولید نمی شدند، به سمت واردات رفتند. در عین حال بسیاری از داروهایی که وارد فهرست شدند غیرضروری بودند و ضرورت درمانی ویژه ای برای ورود آنها به فهرست وجود نداشت، به طوری که در این دوره فهرست دارویی کشور متورم و بیش از دو برابر شد.
    
     یعنی ضروری نبودند؟
     بله، بسیاری از اینها ضروری نبود. اتفاق دیگری که رخ داد در مورد مکمل های دارویی است که به تعداد بسیار زیادی از شرکت ها اجازه داده شد واردات مکمل های دارویی داشته باشند. می دانیم این مکمل ها ارزش چندانی در چرخه سلامت ندارند، ولی به دلیل اینکه قدرت اقتصادی زیادی پشت این واردات بود، اینها از طریق تبلیغات وسیع و حضور در نمایشگاه های مختلف، توانستند در کمتر از چهار سال بازار بسیار بزرگی ایجاد کنند و تراست هایی از وارد کنندگان مکمل ها در کشور شکل گرفت. چنانچه یک دوره ١٠ ساله را مطالعه کنیم، می بینیم در سال ٨٠ حدود ١٧ درصد از بازار دارویی کشور در اختیار واردات بود و نزدیک به ٨٣ درصد از سهم بازار در اختیار شرکت های تولیدی قرار داشت، اما در پایان دولت قبل سهم تولید داخلی با رسیدن به حدود ٦٠ درصد، کاهش یافت و واردات
    به حدود ٤٠ درصد رسید. شرکت های وارداتی ما در یک دوره حدود هفت یا هشت برابر شد.
     این شرکت ها چند تا بودند و بعدا چند تا شدند؟
     فکر می کنم در سال ٨٠ حدود ٤٠ شرکت بودند و بعد به حدود ٢٨٠ شرکت رسیدند. اصلاحجم بازار دارویی ایران آن قدر نیست که این تعداد شرکت وارد کننده بتوانند در آن فعالیت کنند.
    
     آقای دکتر شما از ٢٠ چه نمره ای به نظام سلامت می دهید؟
     اگر بخواهیم وضعیت فعلی نظام درمان و سلامت را در سال ٩٤ بر پایه انتظارات سال ٩٤ نمره بدهم، شاید نمره بالایی ندهم. اما اگر بر پایه مقایسه قبل و بعد از انقلاب بخواهیم بگوییم. به خصوص مدیریت نظام سلامت در دوران جنگ را من نمره ٢٠ می دهم.
    
     یعنی شما دوره های مختلف نظام سلامت را ارزیابی می کنید؟
     دوران قبل از انقلاب، دوره جنگ، سازندگی و اصلاحات و آقای احمدی نژاد و امروز. بنابراین نمره نظام بهداشت و درمان را بدون اغراق در دوران جنگ نمره ١٨ تا ٢٠ می دهم، به این دلایل که ما درگیر جنگ و محاصره اقتصادی بودیم و بیشترین تعداد دانشکده های پزشکی و داروسازی و بیشترین تعداد کارخانجات داروسازی ما در آن زمان ایجاد شد و به عبارتی بیشترین ظرفیت تولید دارو در سال های جنگ ایجاد شد. بیشترین تعداد فرمول های دارویی که در داخل کشور تولید شدند، در آن ایام بود. من در آن زمان فقط یک دانشجو بودم و مسئولیت خاصی در حوزه دارو نداشتم.
    
     این موضوع را بیشتر در حوزه دارو می دانید یا در مجموع نظام سلامت؟
     در سایر حوزه های نظام سلامت نیز همین طور است. بیشترین تعداد مراکز بهداشتی در دوران جنگ ساخته شد. به نظر من در دوران سازندگی ما در رابطه با بهداشت و درمان غفلت هایی داشتیم و دولت سیاست هایی در پیش گرفت که خواست نظام سلامت را مثل سایر نظامات اقتصادی به سمت اقتصاد آزاد ببرد. طرح خودگردانی بیمارستان ها که در سال های اولیه دهه ٧٠ اجرائی شد، از جمله طرح هایی بود که به اعتقاد من خلاف منویات قانون اساسی بود و بهداشت و درمان را از وظایف حاکمیتی آن دور می کرد. بنابراین من می توانم بگویم دهه ٧٠ همراه با سیاست هایی متناقض و بعضا مغایر با قانون اساسی بود و نمره خوبی نمی توانم بدهم.
    
     چه نمره ای می دهید؟
     این سیاست ها در سال های پایانی دهه ٧٠ اصلاح شد و در دولت آقای خاتمی، بازگشت به سیاست های پذیرش مسئولیت حاکمیتی در حوزه بهداشت و درمان را داشتیم و در مجموع به دهه ٧٠ می توانیم با ارفاق نمره ١٥ بدهیم، درحالی که به دوران جنگ به راحتی می توانیم نمره ١٨ بدهیم. در پایان دهه ٨٠ پرداخت از جیب به بالای ٥٠ درصد رسید. بنا بر گزارشی که وزیر وقت، خانم دکتر دستجردی، در مجلس دادند دهه ٨٠ را زمانی پشت سرگذاشتیم که جایگاه نظام سلامت آسیب جدی دیده بود و پرداخت از جیب مردم از مرز ٥٠ درصد هم عبور کرده بود. حاصل این بی توجهی ها به نظام سلامت نابرابری ها در برخورداری از خدمات سلامت و فشارهای مضاعف بر مردم بود.
    
     این موضوع که اشاره می کنید به دوران اصلاحات بازنمی گردد و در واقع مربوط به دوره آقای احمدی نژاد است.
     بخشی از آن به نظر من در سال های آخر دولت اصلاحات بود.
    
     پس مجموعا به دولت اصلاحات چه نمره ای می دهید؟
     در آن دولت چون خودم حضور داشتم شاید صلاحیت نداشته باشم نمره بدهم.
    
     شما چه مسئولیتی داشتید؟
     من مشاور وزیر و مدیرکل امور دارو بودم.
    
     می توانید به صورت خودارزیابی نمره ای هم به این دوره بدهید.
     در مجموع اگر بخواهم به دوره هشت ساله دولت آقای خاتمی در حوزه سلامت نمره بدهم، نمره ١٦ می دهم، یعنی کمی بهتر از دوره قبلی عمل شد.
    
     در دولت فعلی به بحث سلامت به عنوان یکی از محوری ترین برنامه های دولت توجه شده و طرح تحول نظام سلامت اجرا شده است. باوجود اجراشدن این طرح که به مزایای آن نیز می پردازیم، مهم ترین چالش های فعلی حوزه سلامت کشور از نظر شما چیست؟
     دولت تدبیر و امید در حالی نظام سلامت را تحویل گرفت که در این حوزه با چند پدیده نامطلوب مواجه بودیم؛ اول اینکه پرداخت از جیب مردم در تمام حوزه ها به طور وحشتناکی رشد یافته بود.
     در رابطه با دارو که همیشه دولت ها در تمام ادوار گذشته تلاش کرده بودند که دارو را مردم از طریق بیمه ها دریافت کنند، پرداخت هزینه از جیب مردم در دارو به نزدیک ٥٠ درصد رسیده بود. در خدمات درمانی هم پرداخت از جیب مردم در برخی زمینه ها به حدود ٧٠ درصد رسیده بود. به عبارتی به طور کامل نظام بیمه ای ناکارآمد شده و بنابراین دولت دکتر روحانی با ناکارآمدی حمایت های بیمه ای مردم در نظام سلامت مواجه شده بود. از طرف دیگر یکی از چالش های موجود در نظام سلامت القای تقاضا بود که الان هم وجود دارد و به عقیده من در دولت دکتر روحانی هم نتوانسته ایم این مسئله را برطرف کنیم.
    
     مجموع هزینه ای که تقاضای القایی ایجاد می کند، چقدر است؟
     مشخص نیست و مطالعه ای صورت نگرفته است که در این رابطه چقدر هزینه می شود. به هرحال، بازار سلامت در ایران حدود ٧٠ تا ٨٠ هزار میلیارد تومان است و بخش قابلِ توجهی از هزینه هایی که پرداخت می شود، مربوط به تقاضای القایی است.
    
     یعنی مجموع هزینه ای که دولت، بیمه ها و مردم در رابطه با سلامت پرداخت می کنند، نزدیک به نیمی از بودجه کشور است.
     خیر، سهم دولت در هزینه های سلامت حدود ٥،٦ درصد از GDP است. آمار دقیقی از هزینه های مردم ندارم، آنچه مسلم است، کمتر از مجموع هزینه دولت نیست. ما در تامین اجتماعی، سالانه حدود ١٧ هزار میلیارد تومان در حوزه درمان هزینه می کنیم. در رابطه با چالش های نظام سلامت که سوال شما بود، مهم ترین چالش هایی که می توانم نام ببرم، یکی پرداخت از جیب است . به اعتقاد من اقدام دوم که باید صورت بگیرد مدیریت تقاضاست، چون بخشی از هزینه هایی که صورت می گیرد که در گذشته بر مردم تحمیل می شد و در حال حاضر بر دولت و سازمان های بیمه گر تحمیل می شود، ناشی از تقاضاهای غیرضرور و القایی است که ما وظیفه داریم به عنوان سازمان های بیمه گر و دولت دنبال کنیم و مدیریت تقاضا را موردتوجه داشته باشیم. نکته دیگری که به عنوان یکی از چالش های نظام سلامت نیاز است به آن توجه کنیم این است که حوزه سلامت حوزه سوداگری نباشد. اولویت دوم به عقیده من مدیریت تقاضا است؛ امروز باید به مدیریت تقاضا توجه شود و سوم ارتقای استانداردهای درمان و استانداردکردن خدمات تشخیصی و درمانی در سطح کشور که وقتی بیماری مراجعه می کند بهترین اقدام درمانی و بهترین دارویی که انتخاب می کنیم چه باشد. واقعیت دیگری که در نظام سلامت اتفاق افتاده و باید بر آن تمرکز شود این است که ما در ایران همان طور که از جنبه های جمعیتی در حال گذار هستیم و جامعه به سمت پیرشدن می رود و هرم جمعیتی در حال تغییر است، بیماری ها نیز در حال تغییر هستند. یعنی زمانی بیماری های غالب در کشور ما بیماری های واگیر بودند و امروز بیماری های مزمن و غیرواگیر داریم و در سال های آینده با بیماری های نوپدیدی مواجه خواهیم بود.
    
     در مواردی شاهد هستیم از سوی برخی افراد بحث ادغام درمان سازمان تامین اجتماعی و سازمان بیمه سلامت به عنوان یک گام برای موفق ترشدن طرح تحول سلامت مطرح می شود. از طرف دیگر وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی موضوع ساماندهی بیمه های درمان پایه را جایگزینی برای ادغام می داند. شما به عنوان فردی که در حوزه درمان صاحب نظر هستید و قبلانیز در وزارت بهداشت مسئولیت داشته اید، در این رابطه چه دیدگاهی دارید؟
     جا دارد به این موضوع توجه بیشتری داشته باشیم؛ چون بحث خیلی مهمی است. ایرادی که فکر می کنم در ایران بعد از انقلاب پیدا کرده ایم و بدون اینکه توجه داشته باشیم که عوارض آن چیست و رفتار بد سازمانی است که برای رفع آن تلاش نکردیم، این است که تا به یک مشکل برخورد کردیم به جای اینکه برای رفع آن تلاش کنیم و به دقت برای رفع مشکل راه حل پیدا کنیم؛ آمدیم و ساختاری که مشکل در آن ایجاد شده را به هم ریختیم و فکر کردیم مشکل از ساختارها است. یک ذهنیت غلط وجود دارد که مشکل اصلی را در ساختارها می بیند و نه برنامه ها. آنچه وزیر محترم بهداشت دنبال می کنند و در برنامه پنجم توسعه نیز تاکید شده است و آنچه وزیر محترم تعاون، کار و رفاه اجتماعی دنبال می کنند در واقع تدوین و تبیین سیاست ها و روش هایی است که کارآمدی هرچه بیشتر نظام های بیمه ای را تضمین کند نه اینکه ساختار اینها در هم ادغام شود. ما باید دو مسئله را از هم تفکیک کنیم. ما برای اینکه بیمه سلامت داشته باشیم و همه مردم از خدمات بیمه نظام سلامت استفاده کنند، باید ساختار یکسان داشته باشیم یا برنامه و استانداردهای یکسان. آنچه از برنامه پنجم توسعه و ابلاغیه سیاست های کلی نظام سلامت مقام معظم رهبری و سخنان وزرای مربوطه برداشت می شود این است که ما نیازمندیم بیمه های ما در ارائه خدمات بیمه ای همگانی یا سطح پایه ارائه خدمات بیمه ای از سیاست ها و روش های یکسان پیروی کنیم. این معادل و مساوی با ادغام سازمان ها نیست و این اشتباهی است که در جراید صورت می گیرد و بیشتر رسانه ای است تا کارشناسی.
    
     یعنی بحث ساماندهی بیمه های درمان پایه برای بیمه شدگان منافع بیشتری دارد و نگرانی در مورد ادغام برطرف می شود.
     ادغام اساسا امکان ندارد؛ برای اینکه سازمان ها ماهیتا آورده های متفاوتی دارند و صاحبان آنها متفاوت است. ادغام ساختاری به نظر من امر غیرممکنی است و مشکلات شرعی و قانونی دارد و مشکلات ساختاری ایجاد می کند. سازمانی مثل تامین اجتماعی یک سازمان ایجادشده توسط بیمه پردازی است و متعلق به افراد خاص است، یعنی افراد آن را ایجاد کرده اند؛ درحالی که سازمان های دیگر از بیت المال ایجاد شده اند.
    
     پس بحث مراکز ملکی در این رابطه وجود ندارد؟
     مراکز ملکی متعلق به بیمه شدگان سازمان تامین اجتماعی است. صاحبان تامین اجتماعی بیمه پردازان آن هستند و مراکز درمانی تامین اجتماعی می توانند خدمات تکمیلی ارائه دهند و رویکرد ما هم در هیات مدیره نیز همین است. اگر دولت دنبال این است که ما خدمات بیمه های پایه را یکسان کنیم و ما هم اعتقاد داریم که این کار درستی است، چه فرقی بین یک بیمه شده تامین اجتماعی با یک بیمه شده کارمند و... وجود دارد؟ دولت باید هزینه بیمه پایه آنها را به صورت یکسان بپردازد. سازمان تامین اجتماعی نیز منابع خود را برای بیمه تکمیلی درمان اختصاص دهد و اعتقاد من این است که مراکز درمانی تامین اجتماعی می توانند ضمن ارائه خدمات بیمه پایه سلامت، به بیمه شدگان این سازمان خدمات بیمه تکمیلی را هم ارائه دهند و این امر نیز برای سازمان تامین اجتماعی مطلوب است.
    
     نقش سازمان تامین اجتماعی در موفقیت طرح تحول نظام سلامت در یک سال اخیر را چطور ارزیابی می کنید؟
     این طرح هزینه درمان تامین اجتماعی را حدود دوونیم برابر کرد، اما رویکرد هیات مدیره و مدیرعامل و وزیر محترم به عنوان رئیس هیات امنا بر این بود که ما چون باور داشته و داریم که برنامه تحول سلامت یک برنامه ضروری برای کشور بود و باید ما پرداخت مردم را از جیب کم می کردیم و باید دسترسی آحاد جامعه به خدمات سلامت را بیشتر می کردیم، رویکرد ما در هیات مدیره و مدیریت اجرائی سازمان و وزارت متبوع بر این بود که نهایت همکاری را با برنامه تحول سلامت داشته باشیم و شما می بینید که بارها وزیر محترم بهداشت هم یادآور شدند که سازمان تامین اجتماعی یکی از پشتیبانان اصلی طرح تحول سلامت است. این برای ما فقط یک الزام اداری نبود بلکه یک باور مدیریتی است.
    
     در ارتباط با منابع و مصارف سازمان، کارشناسان و صاحب نظران حوزه تامین اجتماعی و همچنین شرکای اجتماعی این سازمان در برخی موارد در رابطه با پیشی گرفتن مصارف بر منابع اظهار نگرانی می کنند. برای تعادل منابع و مصارف سازمان چه راهکارهایی اندیشیده اید و راهکارهای بلندمدت، کوتاه مدت و میان مدت شما چیست؟
     اگر بخواهیم به آسیب شناسی منابع و مصارف سازمان توجه کنیم، آنچه سازمان را به نقطه سربه سری نزدیک کرده؛ تعهدات تکلیفی است که از طرف دولت تحمیل شده و در دولت گذشته تشدید شده است. عامل دیگری که وجود داشته این است که سازمان های بازنشستگی و بیمه ای به طور سنتی وقتی به سمت پیری می روند، نسبت پشتیبانی آنها کاهش پیدا می کند و باید بپذیریم سازمان تامین اجتماعی از دوران بلوغ خود عبور کرده و باید تدبیرهای جدیدی برای آن اندیشیده شود. چالش دیگری که داریم و بر منابع و مصارف ما تاثیر می گذارد، این است که نظام شغل در حال تغییر است و ساختار شغل تغییر کرده و مشاغل غیررسمی امروز غالب بر مشاغل رسمی هستند. بخش عمده ای از نیروی کار در کشور در اقتصاد سایه حرکت می کنند بنابراین ساختار حاکم بر محیط کسب وکار در حال تغییر و یکی از بحث های ما هم در هیات مدیره نیز همین است که سازمان تامین اجتماعی چگونه بتواند در این شرایط، بیمه پردازان جدیدی را جذب کند. بنا بر این سازمان به سمت پیری می رود و دوم اینکه محیط کار در حال تغییر است و سوم تعهدات تکلیفی از طرف دولت باعث شده است تعهدات سازمان رشد فزاینده ای داشته باشد و چهارم اینکه محیط اقتصاد کشور متاسفانه با رکود مواجه شده است. چالش دیگری که سازمان تامین اجتماعی را تهدید می کند، تکالیفی است که در رابطه با بازنشستگی های زودرس و پیش از موعد اتفاق افتاده و آنچه در سازمان بر آن تمرکز کرده ایم، در یک نگاه کوتاه مدت، حداقل کردن عواملی است که هزینه ها را افزایش می دهد و اینکه به سمتی برویم که بیمه پردازان بیشتری را در سازمان جذب کنیم و در تبصره های بودجه می بینید که این رویکرد وجود دارد.
    
     یکی از درخواست هایی که همواره از سازمان وجود دارد، وصول مطالبات از دولت است. هر سال این کنتور به صورت سرسام آوری اضافه می شود و تا پایان سال ٩٣ به ٩٠ هزار میلیارد تومان رسید. برای این ٩٠ هزار میلیارد تومان چقدر تلاش می کنید که دریافت شود؟
     می دانید که در هیات امنا معاون و رئیس دفتر رئیس جمهور حضور دارند و دکتر ربیعی به عنوان وزیر تعاون کار و رفاه اجتماعی و رئیس هیات امنا هستند. گزارش را در هیات امنا مطرح کردیم و ٩ پیشنهاد و راهکار وصول مطالبات، از طرف هیات مدیره به هیات امنا مطرح شد و درنهایت سه یا چهار مورد مورد اقبال هیات امنا قرار گرفت که اینها می تواند روش های مناسبی باشند و نمایندگان جامعه کارگری در هیات امنا نیز به ما کمک کردند تا این موارد را مطرح کردیم. خوشبختانه کمیته مشترکی بین سازمان تامین اجتماعی و سازمان مدیریت و برنامه ریزی شکل گرفت تا بتوانیم مطالبات سازمان را به صورت تدریجی در قالب دارایی هایی که از دولت قابل انتقال یا امتیازاتی که از دولت قابل انتظار است، دریافت کنیم. می دانیم در قالب شرکت های سرمایه گذاری، یکی از بزرگ ترین هلدینگ های نفت و گاز کشور در اختیار تامین اجتماعی است. یکی از بحث هایی که با دولت داشتیم و کار سختی هم نیست در حال حاضر موسسات پتروشیمی و شرکت های نفت و گازمان خوراک را از شرکت ملی نفت و دولت خرید می کنند. یکی از پیشنهادات ما که مطرح و با استقبال دولت مواجه شده است، این است که دولت این خوراک را به صورت رایگان دهد و شرکت ها نیز قیمت خوراک را به سازمان دهند. در ارتباط با واگذاری برخی شرکت های دولتی هم در حال مذاکره هستیم.
تاریخ درج1394:03:14
کلمات کلیدی
بازدید639
گروهاخبار عمومي
طراحی و ساخت : تحلیلگران ایده طبرستان