مشاهده شماره خبر4087

به گزارش داروغذا، سپید نوشت:

سارا کریم زاده داروسازی است که یازده سال است در داروخانه کار می‌کند و دستی‌هم در نوشتن دارد به مناسبت روز داروساز گپ زده‌ایم .

کریم زاده گفت: «پیام من به داروسازها به مناسبت روز داروساز این است که تلاش کنیم تا با یکدیگر متحد باشیم. هراتفاقی که برای این رشته می‌افتد و هر بلایی که بر سر ما می‌آید به خاطر خودمان است، به خاطر این است که با یکدیگر یکپارچه نیستیم و برای خود صنفی تشکیل نداده‌ایم. برای داروسازها نیز نیاز است داستان آن پدری که در هنگام مرگ برای فرزندانش چوب‌ها را شکست و به آنها گفت باید همیشه با یکدیگر متحد باشید تا موفق شوید را تعریف کرد. اگر یک صنف خاص داشته باشیم می‌توانیم از حق و حقوق خود دفاع کنیم.

وی افزود: «پیام دیگری که دارم برای مسئولین است. حیثیت حرفه‌ای داروساز را انقدر به پول نفروشند و به جای اینکه شرکت‌های بیمه‌ای و دارویی و برخی ارگان‌های دولتی در کارهای مربوط به توزیع دارو وارد شوند، سعی کنند این کار را به داروساز و داروخانه‌ها بسپارند و در جهت تولید دارو کار کنند. کشور و مردم بیشتر نیاز دارند که داروی داخلی تولید شود و بهتر است سرمایه‌های این‌چنینی برای تولید صرف شود. اگر هر یک از این ارگان‌ها در کار توزیع دارو وارد شود تنها یک حلقه به حلقه‌های دلالی دارو اضافه می‌شود و هیچ نفعی برای کشور و مردم نخواهد داشت.»

این داروساز عنوان کرد: «من حس می‌کنم داروسازی هیچ جایگاهی در حوزه‌های درمانی ندارد و هنوز هم در این حوزه به رسمیت شناخته نشده است. می‌توان اینگونه بیان کرد که برخی نگاه‌ها به داروسازی اینگونه است که آن را مانند یک زائده بر بدنه پزشکی می‌بینند. یک داروساز مدت زیادی درس می‌خواند و قاعدتا انتظار دارد بتواند در محیط کارش از این علم استفاده کند در حالی که چنین اتفاقی نمی‌افتد. داروسازی که یک داروخانه را اداره می‌کند تنها دارد کار خرید و فروش را انجام می‌هد و اساسا کار دیگری انجام نمی‌دهد. استفاده از علم و دانش در محیط کار بسیار کم است. داروخانه مانند یک بنگاه اقتصادی کوچک است که در آن معامله انجام می‌شود و صاحب داروخانه از نظر مادی زندگی خود را تامین می‌کند. بیشتر افرای که به داروخانه مراجعه می‌کنند در مورد مکمل‌های غذایی و مسائلی از این دست مشاوره می‌گیرند و خیلی کم پیش می‌آید برای مردم مهم باشد که کدام دارو با داروی دیگر تداخل دارد و این داروها برای چه بیماری استفاده می‌شود.»

وی ادامه داد: «یک داروساز با آن میزان تحصیلات نمی‌تواند به پزشک یا بیمار مشاوره بدهد. در حال حاضر در کشور تعداد زیادی داروساز بالینی وجود دارد که از آنها هم در جهت مشاوره استفاده‌ای نمی‌شود. داروسازان در داروخانه‌ها مشاوره‌های زیادی می‌دهند ولی بابت آن نه وجهی دریافت می‌کنند و نه هیچ‌کسی احترامی برای آنها قائل است. همه این مسائل وجود دارد و هیچ کس آنها را نمی‌بیند و تنها برای هشتصد تومان حق فنی داروخانه همیشه سر و صدا می‌کنند.»
کریم زاده گفت: «یک داروساز وقتی درسش تمام شود یا خود می‌تواند یک داروخانه داشته باشد که در آن کار اقتصادی انجام دهد و اگر هم توان این کار را نداشته باشد، تنها می‌تواند به عنوان یک مسئول فنی در داروخانه دیگران مشغول به کار شود که در آن صورت از نظر مادی هم نمی‌تواند زندگی خود را تامین کند چرا که حقوقی که برای این سمت تصویب شده است بسیار کم است و واقعا نمی‌تواند زندگی داروساز را تامین کند. از طرفی خود داروخانه هم آنقدرها سود ندارد که بتواند حقوق مسئول‌فنی را افزایش داد.» این داروساز تصریح کرد: «پزشکان و دندانپزشکان صدها سال است کار می‌کنند و در جامعه شناخته شده‌اند ولی ما هنوز داریم تلاش می‌کنیم خودمان را اثبات کنیم. تلاش می‌کنیم مسئولین ما را ببینند و به این نتیجه برسند حضور داروسازان در چرخه سلامت اهمیت دارد. یک داروساز در بسیاری از عرصه‌های درمانی می‌تواند موثر باشد تنها باید این باور در افرادی که مسئولیت دارند ایجاد شود.»