مشاهده شماره خبر4130

دکتر دکتر اردا کیانی، فوق تخصص ریه و مسئول بخش اینترنشنال پولمونولوژی بیمارستان مسیح دانشوری در خصوص اولین درمان غیر دارویی آسم که از سوی سازمان غذا و داروی آمریکا تایید شده اظهار داشت:

همان‌طور که می‌دانید روش های درمان‌ آسم در حال حاضر معدود است. چند نوع اسپری و داروهای گشادکننده برونش و برخی داروهای دیگر که برای آسم به کار می‌روند. خیلی از مواقع این درمان‌ها کافی هستند و جواب و کنترل خوبی می دهند. اما در حدود 10 درصدی هم کنترل نمی‌شوند و درمان‌های پیشرفته‌تر نیاز است ازجمله کورتیکواستروییدهای خوراکی که عوارض بسیار زیادی از جمله دیابت، هایپر تنشن، استئوپورز و شکستگی‌های استخوانی نیز به دنبالش دیده می‌شود. اخیراً FDA اولین درمان غیر دارویی آسم را تأیید کرده است که آن‌هم برونکیال ترموپلاستی است. به این صورت که در پاتوفیزیولوژی آسم، یکی از جاهایی که خیلی روی آن بحث می‌شود، هایپرتروفی عضلات صاف جدار برونش و هایپراکتیویتی عضلات صاف است. برای اینکه این دو برطرف شود، از امواج رادیویی استفاده کرده‌اند. به این صورت که همان‌طور که در بیماری‌های قلبی برای از بین بردن اختلالات هدایتی قلب از رادیوفرکونسی استفاده‌شده، اینجا هم از پروپ های مخصوصی استفاده می شود که در راه‌های هوایی تحتانی قرار می‌گیرد ودر آنجا باز می‌شود و دورتادور برونش را با 4 پره می‌گیرد. امواج رادیویی با میزان 18 وات به مدت 10 ثانیه اعمال می‌شود و بالاتر می‌آید تا یک لوب ریه که معمولاً راست و تحتانی است اول انجام می‌دهند. در مرحله بعدی لوب تحتانی چپ را انجام می‌دهند و در مرحله بعد لوب‌های فوقانی را انجام می‌دهند؛ یعنی سه بار این کار انجام می‌شود. مطالعاتی که انجام‌شده نشان می دهد به مدت 5 سال نیاز به استفاده از داروهای استنشاقی به میزان بارزی کاهش پیدا می‌کند.

سابقه مطالعات پیرامون این موضوع چند سال است؟

سابقه مطالعات در این خصوص طولانی نیست و برای اولین بار در سال 2002 شروع‌شد. در ابتدا برای کسانی که مبتلا به آسم و سرطان بودند صورت گرفت. ما  هم در سال 2007 خواستیم در مطالعات قرار بگیریم ولی آن موقع چون تحریم بودیم امکان آن وجود نداشت. در سال 2011 مطالعه تمام شد و دو سال است که این کار انجام می‌شود.

آیا این شیوه درمانی وارد کشور ما هم شده است؟

معمولاً برای انتقال چنین تکنولوژی‌هایی، سرمایه‌گذار بخش خصوصی باید پیش‌قدم شود. قانع کردن دولت برای اینکه بخواهد در چنین مواردی سرمایه‌گذاری کند بخصوص با توجه به هزینه 10 هزار یورویی که هر بیمار برای وسیله باید پرداخت کند دشوار است. البته شکی وجود ندارد که ورود چنین شیوه‌های درمانی علاوه بر اینکه برای بیمار رضایت‌بخش خواهد بود، مسلماً هم برای بخش خصوصی و هم برای نظام بهداشت و درمان کشور، در درازمدت مفید خواهد بود.

آیا این شیوه ازلحاظ اقتصاد درمان توجیه‌پذیر است؟

بین 5 تا 7 میلیون بیمار مبتلابه آسم داریم که از این 7 میلیون نفر نزدیک به 700-500 هزار نفرشان آسم شدید دارند که کورتون خوراکی دریافت می کنند. این‌ها اعداد خامی است که بر اساس تخمین جهانی داریم. حالا حساب کنید که 700-500 هزار نفر وقتی روی کورتون خوراکی هستند، چه باری ناشی از دیابت، کاتاراکت، آب سیاه، سکته قلبی و سایر عوارضی که مربوط به مصرف کورتون هستند به سیستم اقتصاد درمان این مملکت وارد می‌شود و ما می‌توانیم با این روش جلوی این ضرر را بگیریم. درست است خرج مستقیم زیاد است ولی منفعتی که به سیستم بهداشتی وارد می‌شود خیلی بیشتر است. بیماری که کورتیکواسترویید مصرف می‌کند ممکن است در روز 50-30 میلی‌گرم دریافت کند و می‌دانیم بیش از 300 گرم دوز تجمعی این دارو، ضعف سیستم ایمنی به دنبال دارد. بسیاری از بیماران هستند که بیش از سه ماه یا چهار ماه یا یک سال است که روی کورتون خوراکی هستند و دچار ضعف سیستم ایمنی می‌شوند و انواع و اقسام عفونت‌ها را می‌گیرند. پوکی استخوان و شکستگی استخوان و به دنبال آن جراحی، پروتز یا اینکه فشارخون و دیابت می‌گیرد و به بیماری کرونری قلبی تبدیل می‌شود. یا اینکه بیماران کاتاراکت می‌گیرند. همه این‌ها به معنای تحمیل هزینه‌های بسیار زیاد به سیستم بهداشتی کشور است. اگر به‌صورت دقیق و توسط سیستم اقتصادی بهداشت یک آنالیزی صورت بگیرد، می‌بینید این هزینه 10 هزار یورویی کاملاً به‌صرفه است.

این روش عوارضی هم به دنبال دارد؟

در مطالعاتی که انجام شده به جز خطرات برونکوسکوپی در بیمار مبتلا به آسم که آن هم خطر چندانی ندارد، هیچگونه برونشکتاری گزارش نشده است.