مشاهده شماره خبر4913

   روزنامه سپید نوشت: امروز به دلیل مجاهدت‌های چند دهه اخیر داروسازان کشور، به جایگاهی رسیده‌ایم که به گواه مسئولان سازمان غذا و دارو، سهم تولید داروهای داخلی به 96 تا 97 درصد رسیده است. اما متاسفانه در شرایطی که ترکیب اهم داروهای مصرفی کشور می‌تواند از داروهای تولید داخل تشکیل شود، گاهی اوقات شاهد اصرار غیر علمی بر تجویز و مصرف داروهای خارجی هستیم.

فرشاد اکبری، رئیس انجمن داروسازان استان اصفهان این فرهنگ را آفت می‌داند: «اینکه مرغ همسایه را غاز بدانیم و اعتمادی به داروی تولید داخل نداشته باشیم، آفت فرهنگی است که آسیب‌شناسی آن ضروری است و قطعا اگر به دنبال تحقق اقتصاد مقاومتی در حوزه داروسازی باشیم و اگر می‌خواهیم که این صنعت، سال به سال با رشد و توسعه همراه باشد، باید پیش فرض‌های اصلی رغبت بیمار ایرانی و پزشک ایرانی به داروی داخلی را بهتر بشناسیم و کامل‌تر اجرا کنیم.»

       در سالی که با نام «اقتصاد مقاومتی، اقدام و عمل» نامگذاری شده است، صنعت داروسازی کشور نیز می‌تواند نقش بسیار موثری در تحقق این شکل از اقتصاد خودکفایانه بر عهده داشته باشد.

       اکبری به خبرنگار سپید می‌گوید: «اولین پیش‌فرض آن است که در مسیر این بالندگی، باید پزشک از یک سو و مردم از سوی دیگر، تلاش تولیدکنندگان داخلی برای ارتقای مستمر کیفیت تولیدات را با تمام وجود احساس و باور کنند که تولیدکننده ایرانی، کیفیت را ارجح‌ترین و مهمترین برنامه تولیدی خود می‌داند. تولیدکنندگان داخلی دارو باید به‌طور مستمر در پی ارتقای کیفیت تولیدات خود باشند و رقابت‌پذیری را مبنای کار خود قرار دهند تا این تولیدات بتواند با نمونه‌های خارجی قابل رقابت و مقایسه باشد. در حقیقت، اعتماد پزشکان، بیماران و مسئولان از یک سو و ارتقای روزافزون کیفیت داروهای تولید داخل از سوی دیگر، مکمل همدیگر هستند که تجمیع این دو بال می‌تواند پرواز و صعود به قله‌های صنعت داروسازی را برای داروسازان داخلی میسر سازد.»

       در همین راستا، شکی نیست که نیاز است کیفیت مواد موثره داروهای تولید داخل و منابع تهیه آنها، روز به روز بهبود یابد تا داروهای تولید داخل از کیفیت مناسبی برخوردار شوند. همچنین بحث ورود تکنولوژی و دانش فنی نیز از ضروریات است.

       البته بدون هیچ‌گونه تردیدی، افزایش کیفیت، وام‌دار توسعه برنامه‌های تحقیق و پژوهش است. هرچند گسترش چنین برنامه‌هایی می‌تواند برای تولیدکنندگان ایرانی هزینه‌زا باشد، اما قطعا در پیش گرفتن سیاست‌های پوشش بیمه‌ای می‌تواند ضمن لحاظ هزینه تمام شده تولید محصول با کیفیت‌تر و در نتیجه افزایش قیمت دارو، مانع از فشار اقتصادی بر مصرف‌کننده گردد.

       رئیس انجمن داروسازان اصفهان پیش‌فرض دوم را مقوله بسته‌بندی می‌داند که به نظر می‌رسد به بازنگری جدی نیاز دارد. «گاهی اوقات نتایج مطالعات بالینی و کشت‌های آزمایشگاهی در خصوص داروهای ایرانی و خارجی یکسان است ولی به دلیل شکل ظاهری دارو یا کیفیت و تنوع بسته‌بندی آنها، مصرف‌کننده ایرانی باورپذیری بیشتری نسبت به کیفیت داروی خارجی پیدا می‌کند. در واقع داروی ایرانی قربانی جذابیت ظاهری و بسته‌بندی کالا می‌شود.»

       علاوه بر اینکه نیاز است بسته‌بندی‌های تولیدات داخلی دارو، متناسب خواسته‌ها و باور خانواده‌های ایرانی باشد و عناصر زیبایی شناختی و کیفیت بسته‌بندی در آن رعایت شود. نیاز داریم که در تعداد داروهای موجود در بسته‌بندی داروها هم بازنگری شود. اکبری با مثالی در این خصوص توضیح می‌دهد: «بسته‌بندی برخی از داروهای ایرانی، صد عددی است، درحالی که دوره درمان آنها، اغلب بسیار کوتاه‌تر است. در واقع بین طول دوره درمان و تعداد داروها در هر بسته‌بندی تناسب علمی وجود ندارد. درحالی که این تناسب منطقی در داروهای خارجی کاملا مشهود است.»

       او به بازاریابی حرفه‌ای اشاره می‌کند: «اگر بخواهیم آسیب‌شناسی از صنعت تولیدات داخلی دارو داشته باشیم، باید به این نکته سرنوشت‌ساز به عنوان سومین الزام توجه کنیم که متاسفانه بازاریابی حرفه‌ای هم در صنعت داروسازی ما جایگاه برجسته‌ای ندارد. همین ضعف بازاریابی و معرفی ضعیف محصولات داخلی، موجب شده که شرکت‌های داروسازی داخل، سهم ناچیزی در بازار دارویی جهان داشته باشند. اما با نگاهی به فعالیت‌های هوشمندانه و حرفه‌ای داروسازان خارجی، می‌توانیم به عینه ببینیم که اطلاع رسانی وسیع و هدفدار آنها با کمک شیوه‌های نوین بازاریابی موجب شده که حتی پزشکان ایرانی هم گمان کنند که نمونه‌های خارجی دارو، کارآمدتر از نمونه‌های داخلی است. بنابراین برای تغییر این نگرش نیاز داریم که در عرصه بازاریابی هم تحولی عظیم ایجاد کنیم.»

       افزون بر این، ما باید به سمت ایجاد برندهای داخلی در صنعت داروسازی گام برداریم، زیرا اگر برندسازی در این حوزه انجام شود، شرکت‌های داروسازی داخلی حداقل برای ایجاد حس وفاداری به محصول، تلاش بیشتری مبذول خواهند داشت. این یک استدلال علمی است که تجربه تاریخی هم کارآمدی آن را اثبات کرده است.

       اصلاح فرایند قیمت‌گذاری دارو هم باید در این راه پرپیچ و خم، لحاظ شود. رئیس انجمن داروسازان اصفهان در توضیح بیشتر می‌گوید: «انتظار منطقی این است که بین قیمت داروی داخلی و کیفیت آن، رابطه مستقیمی وجود داشته باشد، اما اگر همچون گذشته به سمت قیمت‌گذاری دولتی پیش برویم یا در جهتی حرکت کنیم که قیمت یکسان برای برندهای مختلف محصولات شرکت‌های داروسازی تحمیل شود، این موضوع در بلندمدت به افت رقابت و به دنبال آن کاهش کیفیت تولیدات داخلی منجر خواهد شد و رقابت سازنده در بازار داخلی را کمرنگ خواهد کرد.»

       به هر حال، امر واضح این است که هم اکنون حمایت از داروهای تولید داخل، وظیفه‌ای ملی است که می‌تواند موتور توسعه صنعت داروسازی کشور را گرم نگه دارد و به گردش چرخ‌های توسعه این صنعت، شتاب بخشد. ضمن اینکه چنین رویکردی به وضوح می‌تواند میزان اشتغال فارغ‌التحصیلان داروسازی در سراسر کشور را افزایش داده و سونامی بیکاری در میان این قشر تحصیلکرده داروسازی را مهار کند.